FEDERICO GARCIA LORCA
dürtüp duran tüfeklere doğru döndüm
yüzü öne eğik şeylerdi
ellerimi arkadan bağlayın dedim
yürüdükçe
ileri çıksın göğsüm
tozlu yol önüme savruluyor
yürüyüşümün dili dolaşıyordu
şimşekten daha çabuk geçen
geçen zamanı şiire donüştürüyordum
kağıt kalem diyecek zaman yoktu
görebildiğim her şeye yazdım
duyabildiğim
düşünebildiğim her şeye
bu son şiirimdi biliyordum
bir ağaca yasladık1arında
çakan şimşekti şiir
dayandığım ağaç sırtını verdi
gözgöze geldik
uçuşunu havada bekleten bir güvercinle
gürledik bir kanat vuruşuyla
çekildik gökyüzüne
bir tek şey aklıma takı1ı kaldı
sözleşmiştik arkadaşlarımla
suyun akışını toplayıp
başka bir suyun akışına ekleyecektik
yarına demiştik
yarına
