ERCÜMEND BANU’NUN FERYADI
Ak mermermiş göğüslerim 
Kalçalarım kubbe
Mihrabımda esrik
Şah Cihan
Bir baktım
Taş olmuşum
Resimlere konu
Yüreğim çarpmaz
Ondördümdeydim daha
Sonra ondört çocuk doğurdum
Ercümend Banu iken
Sarayın süsü oldum
Ben Mümtaz Mahal
Maşuk
Bir ceberrut daha
Doğuramadan ölen
Yanımda yatar Şah Cihan
Kaçamam ki artık
Dört yanı tutmuş
Dört minare
Bağışlayın beni taş taşıyanlar
Ben değildim omuzlarınızda yükselen
Şah Cihan’ın görkemi
Ercümend Banu ben
