ÖLEN ÇOCUKLAR İÇİN / Gündoğdu Gencer
Kürt değildi Berkin çocuk
insandı,
emekçi bir annenin evlâdı
Alevi değildi,
çocuktu, umuttu
Senin TIRlarının silâh taşıdığı ticânilerin kurşuna dizdiği çocuklar gibi
Senin polisinin caniye dönüştürülme evveli
yâni üniforma giymeden önce
bir zamanlar
altı bezli bir bebek olduğu gibi
Sen de çocuktun eskilerde
Belki yoksul, belki horlanmış,
sümüklü, toz toprak içinde,
bezden bir top peşinde
Belki sen de ekmek aldın bakkaldan
Nasıl dönüşür bu çocuklar senin gibilere?
Nasıl nasırlaşır?
Nasıl ölür yaşarken?
Tüm öldürülen çocuklar gibi
şaşarak soruyorum
Senin gibi olanların
olma sevdalıların, şakşakçıların, yalakaların
Senin gibi olasıların
beslemelerin, mavi boncuk dağıttıkların
Senin korkuttukların, tehdit ettiklerin, tuzlukların
tuzlu ayranın
Senin milyar dolarların
inanırım dediğin Allah’ın
senin olsun… hayır, olmasın
Yaşamı geri verin bana, çocuğun gülüşünü verin
Ölümsüz değildir çocuklar, Deniz’ler, Hüseyin’ler, Yusuf’lar
Yüreklerimizde taşısak ta adlarını
soğuk toprak altında iskeletlerdir ölüler
Gidin analara sorun
gözyaşları taşlaşmış babalara
Kurda kuşa sorun
toprağa, suya sorun
darağacının ipine sorun
Yaşamaktır işimiz, inadına yaşamak
ve yaşatmak, insancasına
12 Mart 2014
