Parkta / Nihat Ziyalan
boğuk güneşte
yaşlı kemiklerimle
sızlanıyorum
oturduğum parkta
Adana sıcağını düşünerek;
avunmaya çalışırken,
aniden çatlamış yaşında bir kız,
koşuyor,
ceylandan ödünç
Aman Allah’ım!
Birden durdu;
lastik ayakkabısının,
bağı çözülmüş.
Yapma kız!
Kendi gitti:
yeli çarptı oturuşuma,
sarsıldım.
Şimşek mi yoksa deprem mi?
Birdenbire silkinip;
on yedilik,
sıyrıldım kendimden.
Düştüm yelin peşine;
arkamda bırakıp,
parkta bekleyen moruğu.
*2015 yılında Yapı Kredı Yayınları tarafından basılan ÇAPKIN ÇİÇEKLİ adlı kitabından
