Döğüşenler Yazacak Barışı / M. Can Güney
Acıdır sevdiğim alıp giden ömrümüzü
Acıdır
Çünkü savaşında bir ahlakı olmalı, bir hukuku
Çünkü savunmasız gençler, çocuklar
Göz göre göre, güpe gündüz
Bir körpe dal kırılırca
Kahpece vurulmamalı
Söyle sevdiğim
Nereye kadar, neye kadar dayanır insan
Baksan gök sanırsın aynı gök
Kuşlar yine aynı ufka uçuyor
Güneş salınıp duruyor pervasız
Ay yine doluyor geceye
Oysa
Parça parça, dirhem dirhem
Tuz yarası gönlümüz
Acıdır
Alıp giden ömrümüzü sevdiğim
Acıdır
Keskin nişancılarca vurulup düşen
O güzel çocuklar
Daha okul şarkıları söylerken
Hemen evlerinin önünde
Acıdır
Daha gelinlik çağında Dilekler
Vurulurken göğsünden
Bir karış mesafeden
Acıdır oyuncak, kitap taşırken
Türküler söylerken barışa
O güzel çocuklar
Tomurcuk dalında kırılmış
Kan rengine dönen gök sevdiğim
Acıdır
Yitip giden, alıp götüren ömrümüzü
Zaman değil
Bırak
Bırak yazma artık
Tek başına şiir, mısra yetmez
Acıdır bu genç ölümlere rağmen
Tek başına sözcükler
Bundan böyle
Sadece döğüşenler yazacak sevdayı
Döğüşenler yazacak can yarası oğulu, kızı
Sıkılı yumruklarında anaların sevdiğim
Bırak yazma artık
Bundan böyle döğüşenler yazacak barışı
27.10.2015
