göç yolları / Neval SAVAK
göç yolları
-garların soğuk taşlarında unuttum kalbimi-
hangi vakit sevsek ansızın bahçemiz kış
ne vakit bir kapı açılsa mutluluğa
başlar bir yalnızlıktan bir yalnızlığa göç yolları
meğer ne çok şey birikirmiş
kıyısında aklın
ucunda dilin
şimdi git uzunluğunca yürek
bir yalnızlıktan bir yalnızlığa sekerek
ey ayaklarımızın gürültüsüne
uyanan bu topraklar
kan tohumları döker
kırmızı bir bulut
tanrının çekincesiz
bin türlü belasında
bu şehir de merhametini çeker üstümüzden
çekersin taşlı yollardan kürek kürek
içime dolan şu cehennem ateşini
ah kaderin kederli bohçası
dönülmez bir yoldur beni çağıran
sevginin hırıltısında kedim
nasıl da yakışıyor göç yoluna yalnızlığın
