BEN KABİL / Gün Gencer
İlk insanoğluyum ben 
Babam Adem, anam Havvadır benim
Irgatım ben, alnım terlidir
Çift sürerim, çapam toprakta, elim nasırlı
Bak Habil, tanrının sevgili kulu
Ben hayvan kesmedim
Dostum toprak verdi buğdayımı
sundum arpamı, elmamı, hurmamı
Kan mı istiyor ille senin tanrın?
Süt kuzusu mu çekmiş canı yağlısından?
-Sonra da ilk doğan erkek evladı kim bilir-
Sunaklardan kan sızsın mı istiyor tanrın?
Toprakta ben varım, emeğim var
ellerimle topladım olgun yemişleri
beğendiremedim göklerdeki nobran
kana susamış buyurgan tanrına senin
sen benim küçüğümsün Habil, kuzumsun
kan istiyorsa alsın işte senin kanın
kardeş kanı en hasından
düşman kanı değil
bundan kelli binyıllarca
dökülsün ister demek kardeş kanı
herşeye kadir tanrın, herşeyi bilen
demek böyle yazmış yazgımızı
madem dost olamadık kardeş
Kardeş te değiliz artık, kuzumsun benim
Git o tanrına yüreğinden fışkıran kanla
Yüz sür, yaltaklan varsa sonsuz cennetinde
Benim tanrım değil o
Emek değil kan isteyen
Kimsenin olmamalı eli kanlı
Dünyayı cehennem kılan tanrı
28 Mayıs, 2015
