DAVET / Senem Açıkgöz
DAVET / Senem Açıkgöz
penceresi denizi gören
cumbalı bir taş evde
-gençliğimi aramaya-
ruhumu demlendirmeye gideceğim
bir daha dönmemek üzere…
kimi gün
çam kokulu tahta sedirde
kimi gün
al yanaklı
gül memeli kadınların
ilmek ilmek sevdalarını dokuduğu kilimde
kimi gün
yerde, çimde
demlendikçe demleyeceğim kendimi…
her günaşırı
denizi yeniden boyayacağım
maviye
ve yüzümde açacak gökyüzü…
dün olduğu gibi
bugünde
sere serpe yaşayacağım hayatı
ve yarınlarda da
hep kendim olacağım
şarabın alına
rakının şerefine
yarenlik edip
kırmızı sardunyalara dökeceğim içimi
çayım kıvamında,
kahvem hatırı sayılır olacak
yemeyip yanında yatacaksınız
mezelerimin
sohbetin tadı damağınızda kalacak
şiir de okurum türküde size…
hatta içlisinden şarkılar da söylerim
ayın şavkı vurmadığında
kendi şavkımı sereceğim denize
kızgın kumların arasında
kaybedip kendimi
güneş toplayacağım her birinize
kapım ardına kadar açık
çalmadan girin içeri…
