Nasılda Bana Benziyorsun Şimdi / Yeşim Çeliker

||Can havliyle koşan bir kedinin ardından yukarı çekiyoruz ipleri
Sert düşen renklerin kıskacı uyak
Her seferinde birbirinden çok
Taşan öykülerin seli neyse !
Bize kalsa!
Biz taş kağıt üzerinde bekleriz
Sonra da her sabah haritanın her köşesinden
Uzun uzun uyanıp kavgalara!
Güneşin yarısından sen öp sevgilim
Diğer taraftan öptümmm
Şimdi üşümeliyiz!

Takvimini azarla yapabilirsin!
Yazabilirsin her gün senin içinim
Dokunma sırası sende yollara
Bir asmanın tiyet altında dur
Yağmuru kaşıkla!
Tıka basaa üşü!
Koyver
Koyver ruhunu caddeye aksın
Dağ ova bayır biraz nehire ayır`
Koş heryere Koyup kokunu
Durabilirsin bir bahcede !
Ne güzel yorulmuşsundur şimdi’
Soluk soluğaa uzan toprağa
karışıp tarlalara avucumda sıktığım toprak!
Ne kadarda sen gibi sevgilim
Ayrılığı okşarken bayram gecelerinde …

Tutukladığım gözümün soğuğunda
Soyduğum bulut geçe yere inerken hece
Şimdi üşümeliyiz !
Şimdi!
Düş salgını kırk gün kırk gece hayallerin hayrına
Yor/beni !
Zor gibi
Hâr ben!
Ten ülken yanarken cayır cayır
Taşlamak istemiyorum çatıları
Tüten dumanın sırtına bin de çık
Aç bütün sönmüş yıldızları
Üşenme bir teyel at denize
serpilerek
Met resitaline!

Nasılda kavruluyorsundur şimdi’
Bir çakmaktaşı takılı kalmış sokak ortasında
Sen nabzı atmayan cümleleri sevmiyordun!
Omuz attığın her sabah öten karanlığa batıyordu öfken
Önce üşümeyi senden öğrendim ben
Sonra yakılmalıydı volkan
Patikanın yanaklarından usul geçip gittin
Yine tutamadım dağ dökülürken
göğsüne
peki
Şimdi üşümeliyiz …

Yürü küllenmiş şehrin dudaklarında
Kabus , yasak, zincir , zindanları yokla!
Yoksa bir karanfil ortada !
Nasılda üzülmüşsündür şimdi
Agzı güvercin kokulu
Kimdi?
Uçurtma yollarının celladı
Şimdi çok üşüyoruz sevgilim
Ayrık otu diktik saksılarımıza
Buğdayın sarısı bizim tüylerimiz
Ayrılmaz ateş böceği
Üşüsede d alından
Şimdi üşü!
Kırmızı yanaklarında!
Nasılda bana benziyorsun şimdi. ..